Hopeful

~~~~Charlie~~~~~

Spojrzała się na mnie z tym swoim ślicznym uśmiechem. Podeszłem do niej i powiedziałem...


- Hej, obiecałem że się jeszcze spotkamy - ledwo wypowiedziałem te słowa, a ona już się do mnie przytulała. No i czego ja się tak bałem.. już wiem tego uczucia, ono mnie prześladuje. Dlaczego tylko przy niej coś takiego czuje. Przecież tak dużo rozmawiałem, przytulałem już dziewczyn...a tylko jak z nią jestem czuje coś niezwykłego..
- Hej Charlie, ten twój kolega w szpitalu to Leo?- zapytała z podekscytowaniem..
- Tak..- odpowiedziałem pewnie..
- A co się z nimi dzieje?.. to znaczy z Leo i Klaudią? - czyli tak ja przypuszczałem jeszcze nikt jej nie powiedział...
- Klaudia ci powie....
- A ty coś wiesz - była zaskoczona..
- Tak .. Leo mi już mówił..- powiedziałem prawdę, nie mam potrzeby kłamać..
- No to mów mi szybko..ja nie wiem co się dzieje..oni są razem? - jaka ona uparta i ciekawska...
- Klaudia później ci..
- Nie Klaudia , ty wiesz więc mi mów szybko! - przerwała mi..
- Uparciuch !!
- Wiem taka moja już natura- zaczęła się śmiać- no a ty mów szybko- dokończyła. Spojrzałem na Leo i Klaudie ale oni cały czas się przytulali i rozmawiali, nie słyszałem o czym. Dobra chyba mnie już nic nie uratuje , wiec zacząłem jej tłamaczyć. Powiedziałem jej wszytko to co kumpel mi powiedział. Ominąłem tylko historie z chłopakiem blondynki , pomyślałem że powinna jej to powiedzieć ona sama, no bo jakby nie patrząc to osobista sprawa..nie będę się wtrącać. Słuchała tego wszystkiego bardzo uważnie. Gdy skończyłem opowiadać, zaczęła..
- Leo to bohater! - krzyknęła, no i oczywiście usłyszał to Leo z Klaudia , zaczęli się śmiać. Podszedł do Martyny i spytał..
- Ja bohaterem? Dlaczego? - udawał jakby nie wiedział o co chodzi. Lubi słuchać, jak ktoś o nim mówi..i to jeszcze same dobre rzeczy..rozumiem go w przeszłości dużo przeszedł..
- No bo wiesz uratowałeś ją - powiedziała z lekkim strachem. Przytulił ją, mocno za mocno. Poczułem zazdrość nie wiem dlaczego. Żeby się uspokoić i już na nich nie patrzeć, podszedłem do rannej. Wkońcu dla niej tu jestem....

~~~~~Klaudia~~~~~

Leżałam na łóżku i patrzyłam się jak Leo przytula moją koleżankę. Była szczęśliwa, bardzo. Nagle podszedł do mnie blondyn..
- Cześć jestem Charlie - przedstawił się chyba grzecznościowo, no bo przecież wiedziałam jak ma na imię mój idol..
- Wiem - uśmiechnęłam się - ja jestem Klaudia - przytuliłam go..wreszcie..
- Tak wiem - uśmiechnął się nadal mnie przytulając..tylko skąd wie jak mam na imię ..
- Jak to? Skąd ty wiesz? - no chciałam się przecież dowiedzieć...
- Na jak to o głównej bohaterce mam nie wiedzieć... A tak dokładniej Leo ...chyba dalej już nie muszę mówić..
- Nie nie musisz..- no jasne..to było pewne że wszystko mu powie..
Gdy mój idol z Martyna już do nas podchodzili, Charlie pocaławał mnie w policzek i życzył szybkiego powrotu do zdrowia. To było piękne.. Leo gdy zobaczył jak Charlie mnie całuje, posmutniał i to wyraźnie. Nie wiem o co mu chodziło no ale może się dowiem .
- A propo zdrowia to kiedy cię wypisują? - zapytała Martynka.
- Jutro z rana już powinni - odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy..
- To może wszyscy po ciebie przyjdziemy? - zaproponował Leo..
- Nie nie trzeba pewnie macie jakieś plany na jutro i wogóle. A ja sobie dam radę sama z mamą - przecież nie chciałam żeby przeze mnie marnowali pół dnia.
- Ja i tak przjdę..ja muszę - szybko odpowiedział mój bohater.
- Ja też przyjdę, mnie się tak łatwo nie pozbędzięsz - zaczęła się śmiać Mati
- Ja też przyjdę - dodał Charlie ..
- No dobrze jak chcecie ale nie musicie, na prawdę dam sobie radę - powiedziałam z uśmiechem ..
- Musimy..- powiedział Leo- a przynajmniej ja muszę..
Zdziwiły mnie te słowa, ale się cieszyłam. Nagle z nikąd weszła do pokoju pielęgniarka..
- Koniec na dziś odwiedzin, jest już późno..- wszyscy posmutniali włącznie ze mną - no ale nie bądźcie smutni a ciebie - pokazała na mnie palcem i się uśmiechneła - słyszałam że jutro już na pewno wypisują.
- Dziękuje- odpowiedziałam szczęśliwa.
- Za 5 minut was tutaj nie widzę - zaczęła się śmiać a my razem z nią, po chwili szybko wyszła.
Wszyscy stali nieruchomo, jakby odpłynęli gdzieś myślami.

~~~~~Martyna~~~~

Pielęgniarka wyszła śmiejąc się. Miała powalający smiech , taki głośny i wogóle ale oczywiście bez urazy. Spojrzałam na chłopaków stali zamyśleni i to bardzo. Podbiegłam do Klaudii, przytuliłam ją mocno, nie odzywała się , postanowiłam przerwać tą ciszę.
- Cieszę się że cię jutro wypisują wreszcie pogadamy normalnie - powiedziałam bardzo szczęśliwa.
- Tak ja też się cieszę.
- Musisz mi wszystko opowiedzieć, jak dokładnie było z Leo i wogóle gdzie twój chlopak . Przecież on tutaj powinien być z tobą i cię wspierać-  byłam szczerze zła na niego. On cały czas chodził za nią a gdy go trzeba to nigdy go nie ma.
- Tak jutro ci wszystko powiem - powiedziała ze smutkiem w oczach. Z jej ślicznych, dużych , niebieskich oczu poleciały powoli łzy...
- Klaudia co się stało - nie wiedziałam co jej jest, coś źle powiedziałam - boli cię coś - tylko żeby jej się nic nie stało.
Nagle Leo do niej podbiegł i ją przytulił, pocałował ją lekko w policzek i powiedział cicho że jest jego księżniczką i żeby się nim nie przejmowała. Kurde to coś jest nie tak w ich związku? Coś mi tu nie pasowało jestem jej przyjaciółką, jesteśmy BFF , znamy się bardzo długo, a Leondre, który zna ją zaledwie 2/3 dni wie więcej ode mnie o życiu mojej przyjaciółki. Byłam zdenerwowana.. może ona mi nie ufa? No jasne tyle lat spędzonych razem a ona mi po prostu nie ufa. Spłynęła mi łza gdy w tym momencie Charlie mnie przytulił.
- Dlaczego płaczesz księżniczko? - zaytał widząc moje łzy.
- No bo... ona mi nie ufa - moich łez na policzku przybywało..
- Ona ci ufa, tylko nie ma siły teraz mówić ci wszystkiego tym bardziej że jest w szpitalu i nie płacz już proszę cie-powiedział, ocierając mi łzy.
Przestałam płakać przecież to i tak nic nie zmieni, nie zmieni tego że mi nie ufa. Charlie przy najmniej jest szczęśliwy, nie mogę teraz płakać.. dla niego, dla mojego idola. Ktoś wszedł do pokoju, była to mama Klaudii. Jest to osoba bardzo miła, średniego wzrostu.
- No dzieci niestety musicie już iść, Klaudia musi wypocząć, ale jak chcecie możecie przyjść jutro - uśmiechneła się miło i podeszła do Klaudii. Przytuliła ją i usiadła obok niej na krześle.
- Tak przyjdziemy na pewno - oznajmił Leo, żegnając się z Klaudią.
 Nie wiem nawet skąd tak szybko tam też się Charlie pojawił, nie spostrzegłam kiedy ode mnie odszedł. Stałam nieruchomo jakby mi nogi przyklelili do podłogi. Patrzyłam się na nich , jak się przytulają, dziwnie się poczułam. Spojrzała się na mnie smutnie, czekała na mnie. Chciałam do niej podbiec i ją przytulić ale się zawachałam, przecież ona mi nie ufa. Zrobiłam to co najlepsze... uciekłam.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hej 😘 i jest następny rozdział 😊
Komentujcie bo na prawdę każdy komentarz jest dla mnie ważny 😉 i piszcie czy chcecie takie rozdziały czy dłuższe 😘

~~~~~Klaudia~~~~~

Z Rozmyślań Wytrącił Mnie Głos Komórki To Martyna O Nie Zapomniałam Przecież Ona Mnie Zabije...

- No cześć czy ty umiesz obsługiwać się telefonem..?!
- No ejj nie denerwuj się - przerwałam jej
- No jak się mam nie denerwować?! Twoja mama do mnie dzwoniła pół godziny temu i mówiła że już się obudziłaś i lada chwila powinnaś zadzwonić!! - wydarła się
- No wiem przepraszam.. - nagle przypomniał mi się Leo - mam dla ciebie niespodziankę- wybuchłam z radością w głosie..- kiedy do mnie przyjdziesz?
- Tak za pół godziny..- powiedziała jeszcze ze złością w głosie
- Oki i nie gniewaj już się..
- Daruje ci tylko dlatego że jesteś moją BFF i że jesteś w szpitalu... ale to na pewno nic poważnego ? - zapytała z troską.
- Nie nic.. na pewno. To będziesz za pół godziny?
- Tak zaraz będę wychodzić. Do zobaczenia.
- Oki to do zobaczenia.
Rozłączyłam się i co dziwne zasnełam  przytulona do mojego kochanego misia.

~~~~~Leo~~~~~

Wyszedłem od Klaudii machając jej i skierowałem się do wyjściadopytywał przed zybko telefon i wybrałem numer do Charliego. Kurde tylko czy on będzie chciał przyjść do szpitala. No ale to w końcu Bambinos, a one najważniejsze. Zawachałem się ale po chwili zadzwoniłem..
- No cześć stary- zaczął z zaspanym głosem.
- No cześć Charlie, mam do ciebie prośbę- powiedziałem szybko.
- No co tam?
- Mógłbyś przyjść do szpitala?- zapytałem prosto z mostu.
- Co? Po co? Coś ci się stało?- powiedział z zakłopotaniem.
- Nie mi nic.. tylko jest taka dziewczyna Klaudia ona jest Bambino i jest w szpitalu i...
- Yhmm i zakochałeś się?-zaczął się śmiać po chwili przestał i dopytał z troską- wszystko z nią dobrze?
- Nie nie zakochałem się ja ją uratowałem.... i jej największym marzeniem jest nas spotkać, mnie już spotkała ale ciebie nie więc przyjdziesz? A z nią wszystko w porządku - tak właściwie sam już nie wiem czy się zakochałem no czuje coś ale nie wiem czy to to, ja nigdy nie byłem zakochany....no wiadomo rodzinę to ja kocham i to bardzo ale to jest coś innego....
- Przyjdę jak mi opowiesz jak ją uratowałeś..
- Opowiem jak przyjdziesz to długa historia..
- Ok będę może za pół godziny.
- Oki to ja czekam cześć.
Rozłączyłem się i wszedłem do środka. Znalezłem pokój gdzie leży Klaudia i szybko wszedłem. Zbliżyłem się do niej ale zobaczyłem że śpi. Jak ona słodko wygląda gdy śpi. Spojrzałem na nią i zobaczyłem jak przytula się do misia, którego dostała ode mnie, ucieszyłem się i to bardzo. Pocałowałem ją w czoło i wyszedłem żeby jej nie przeszkadzać. Usiadłem na krześle w korytarzu na przeciwko pokoku Klaudii. Czekając na kumpla zacząłem rozmyślać o tym co się wydarzyło w niecałe dwa dni.

~~~~Martyna~~~~~

Po rozmowie z Klaudią , przebrałam się szybko. Zeszłam na dół, gdzie zastałam mamę..
- Mamo idę do Klaudii, do szpitala..
- Dobrze, pozdrów ją ode mnie a i na kolację przyjdź..
- Oki to ja idę - wyszłam z domu.
Dobrze że powiedziałam rodzicom wcześniej o tym że Klaudia jest w szpitalu. Gdybym im nie powiedziała, teraz zamiast kierować się do Klaudii, tłumaczyłabym im o wszystkim. Na początku trochę byłam na nią zła, ale zdałam sobie sprawę że nie ma o co. Ciekawe jak jej się układa z Danielem, długo nie rozmawiałyśmy o nim. Dzisiaj się wszystkiego dowiem i tego co się stało że jest w szpitalu też przynajmniej spróbuje. Ciekawe o co jej chodzi z tą niespodzianką. Nie mam pojęcia jeszcze niespodzianka w szpitalu?! Dziwne..i zarazem szalone ale cóż poradzić my już takie jesteśmy od poczatku naszej przyjaźni... Nagle ktoś we mnie wszedł no super teraz leże na chodniku, po prostu świetnie obym sobie spodni nie pobrudziła bo zabije tą osobą. Spojrzałam w górę ze złością to był jakiś chłopak nie przyglądałam mu się dokładnie bo nie miałam potrzeby. Podał mi rękę, złapałam go i wstałam. Zaczął mnie przepraszać no w sumie tak wypada, odpowiedziałam że nic się nie stało tak też wypada. Zaczął się przedstawiać..
- Hej jestem Charlie a ty?
- Martyna, masz na imię jak jeden z moich idoli - powiedziałam te słowa bez zastanowienia i wtedy usłyszałam jego cichy śmiech, więc spojrzałam się na niego. Stał przede mną przystojny, niebieskooki, blondyn. No nie czy to możliwe przecież to ten Charlie Lenehan mój idol. Jeju jaka wtopa, że też nie mogłam się mu od razu przyjrzeć, no nic czasu nie cofnę...
- O boże Charlie , ja cię nie poznałam, przepraszam - przytuliłam się do niego z całej siły...
- Nie przepraszaj mnie , przecież nic się nie stało - uśmiechnął się i pocałował mnie w policzek.. zarumieniłam się ...
- Stało się, jestem Bambino a cię nie poznałam, gdybym się wcześniej tobie przyjrzała...- posmutniałam
- Nic się nie stało księżniczko i nie smuć się już - uśmiechnął się co odwzajemniłam - no i teraz o wiele lepiej.
- Dziękuje - powiedziałam szybko
- Nie dziękuj bo nie ma za co a tak wgl to gdzie idziesz?
- Do szpitala znaczy odwiedzić przyjaciółkę bo tam jest...a ty?
- Ja też a coś jej jest? - spytał z troską.
- Nie nic tak przynajmniej mówiła...  a ty po co idziesz do szpitala?
- Kolega mnie poprosił żebym przyszedł... to na to wygląda że przejdziemy się razem- uśmiechnął się
- Na prawdę.. Mogę z tobą? - zapytałam podekscytowana.. przecież nie codziennie się spotyka swojego idola..
- No tak przecież i tak idziemy w to samo miejsce, a w towarzystwie tak cudownej Bambino - puścił mi oczko - czas minie przyjemnie - przytuliłam go...
Rzeczywiście czas minął wspaniale i niestety szybko. Pozegnałam się z Charliem, który obiecał że jeszcze się spotkamy i że musi zadzwonić do kolegi. Spytałam się pielęgniarki , która akurat przechodziła, gdzie znajduje się Klaudia. Zaprowadziła mnie przed pokój a ja weszłam do środka. Zobaczyłam że śpi , nie chciałam jej budzić więc położyłam się obok niej i po pewnym czasie leżenia usnełam.

~~~~~Charlie~~~~

Pożegnałem się z Martyną i poszedłem na bok zadzwonić do Leo. Jednak za nim zadzwoniłem zacząłem myśleć o Martynie. Tak nagle na siebie wpadliśmy i wgl. Ona jest taka śliczna i fajna. Dobra postanowiłem wreszcie zadzwonić do przyjaciela i tak zrobiłem ..
- Cześć Leo jestem już obok szpitala..
- No oki.. to czekaj tam , zaraz po ciebie przyjdę..
- Dobra to czekam.. - rozłączyłem się i usiadłem na ławce obok wejścia do szpitala...

~~~~~Leo~~~~~

Gdy wyszedłem po Charlsa, zobaczyłem go siedzącego na ławce. Był tak zamyślony że mnie nawet nie zauważył. Pomachałem mu ręką przed oczami..
- O czym tak myślisz? - zapytałem go śmiejąc się - nigdy cię takiego zamyślonego nie widziałem , wgl ja nie wiedziałem że ty umiesz myśleć- dodałem....
- No zabawny jesteś po prostu myślałem o wszystkim co się dzieje...
- Zakochałeś się- zacząłem się drzeć, sam nie wiem dlaczego ..
- Nie - krzyknął ze złością - idziemy do tej twojej dziewczyny czy nie?
- Idziemy.. ale to nie jest moja dziewczyna.. i lepiej jej się nic nie pytaj w sensie czy ma chłopka i wogóle..
- Dlaczego? - zdziwił się - a ty mi miałeś coś opowiedzieć - zapytał z uśmieszkiem na twarzy..
No tak rzeczywiście miałem mu coś powiedzieć, prawie zapomniałem. Zacząłem mu wszystko tłumaczyć, o tym jak ją znalazłem i o tym jak ją potraktował chłopak i jak przez niego płakała. Chyba zrozumiał to wszystko bo nic się nie dopytywał, więc poszliśmy szybkim krokiem w kierunku pokoju Klaudii. Staliśmy przed jej pokojem , otworzyłem drzwi. Spojrzałem się na  przyjaciela , stał nieruchomo patrząc się przez drzwi do pokoju. Odwróciłem się i zobaczyłem śpiącą obok Klaudii jakąś dziewczynę, to była chyba jej koleżanka. Postanowiłem spytać go czy wszystko w porządku....
- Ej Charlie coś się stało?
- Nie nic tylko ja tam nie mogę wejść..- powiedział jakby się czegoś bał..
- Dlaczego? Chodzi o tą koleżankę Klaudii?- spytałem wkurzony-Przecież ty jej nawet nie znasz...
- No właśnie.. ja ją znam, spotkałem ją dzisiaj a raczej na nią wpadłem..- zaczął mi tłumaczyć o tym jak się poznali i o wszystkim..
- No dobra poznałeś ją , polubiłeś to dlaczego nie chcesz tam wejść? - spytałem zdenerwowany..
- No nie wiem sam , po prostu nie mogę- powiedział podenerwowany..
- Ale ja wiem, jesteś tchórzem. Boisz się dziewczyny , którą przedchwilą poznałeś i jest twoją fanką , po prostu nie rozumiem tego, chyba że się zakochałeś- wydarłem się na niego , wyraźnie posmutniał. Może zrozumiał że mi zależy..
- Przepraszam, nie wiem co mi się stało, taki odruch..- był smutny..
- Dobra przecież nic się nie stało.. to wejdziesz ze mną do tego pokoju czy nie?
- Tak..to wchodzimy?- zapytał z uśmiechem...
- No jasne.. wreszcie zaczynasz mówić z sensem- uśmiechnąłem się, już myślałem ze nie wejdzie a przecież jej obiecałem..

~~~~~Charlie~~~~~

Nie wiem co mi się stało. Ucieszyłem się gdy ją zobaczyłem , ale też przestraszyłem bo nie wiedziałem co jej powiedzieć. Dobrze że mam przyjaciela takiego jak Leo. Na niego zawsze mogę liczyć, zawsze mi pomaga w trudnych sytuacjach. Weszliśmy w końcu do tego pokoju. Dziewczyny już nie spały, rozmawiały o czymś. Leo podbiegł do Klaudii , pocaławał ją w policzek i przytulił co odwzajemniła. Spojrzałem się na Martyne patrzyła zdziwiona na swoją przyjaciółkę i na Leo , nie wiedziała co się dzieje. Pewnie jeszcze jej nie powiedziała co się jej dokładnie stało. Spojrzała się na mnie z tym swoim ślicznym uśmiechem. Podeszłem do niej i powiedziałem...
~~~~~~~~~~~~~~
Hej 😘 mam nadzieję że wam się spodoba 😘 Piszcie komentarze czy wam się podoba, czy chcecie żebym coś zmieniła itp. Każdy komentarz jest dla mnie ważny 😘, motywują mnie i to bardzo więc piszcie 😘 Dziękuje 😘

~~~~Klaudia~~~~
Wysłałam do mojego chłopaka wiadomość ,, Spotkamy się?? Tęsknię, Kocham Cię :* ". Po chwili dostałam odpowiedź ,, Nie mogę dzisiaj skarbie. Muszę pomóc tacie przy samochodzie :( Też Cię Kocham". Pomyślałam jutro się spotkamy, przecież wytrzymam świat się nie zawali. Postanowiłam wybrać się sama do centrum handlowego - pomyśleć o tym wszystkim. Doszłam już i postanowiłam pójść na lody gdy nagle zobaczyłam JEGO. Mojego księcia, moją bratnią duszę, mój skarb - na razie brzmi zwykle ale tak nie było. On był z INNĄ. Siedziała mu na kolanach, śmiali się, całowali a przecież pół godziny temu napisał mi że mnie KOCHA, że pomaga tacie! Podeszlam bliżej, słyszałam jak jej mówił Kocham Cię - zabolało, coś pękło mi w środku, łzy zaczęły lecieć - nie mogłam ich powstrzymać. Zauważył mnie, odsunął się od niej szybko, zaczęłam biec on za mną. Lecz mnie nie dogonił, uciekłam do domu. Zamknęłam się w moim pokoju, widziałam że do mnie dzwoni, pisze ale nie miałam siły z nim rozmawiać, na nic nie miałam siły. Usiadłam na łóżku, zaczęłam bardziej płakać. Zaczęłam wspominać, jeszcze wczoraj mówił że mnie KOCHA , że jestem jego KSIĘŻNICZKĄ, że mnie NIGDY nie opuści, nie ZRANI tak wiele obiecywał a dzisiaj wszystkie obietnice złamał, wszystko popsuł. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić, chciałam pójść spać i się już nie obudzić.Wzięłam moją deskorolkę i pojechałam do skeetparku, pomyśleć o tym co się przed chwilą stało, nie docierało to do mnie, nie przypuszczałam że tak może mnie zranić. Jechałam, miałam całe oczy w łzach. Gdy dojechałam nikogo nie było, ucieszyłam się, przynajmiej nikomu nie będę musiała tłumaczyć co się stało, dlaczego płaczę. Założyłam słuchawki i włączyłam piosenkę : Bars and Melody ,, Hopeful " i zaczęłam jechać. Nic nie widziałam, miałam całe oczy we łzach. Przewróciłam sie na kolana, całe były zdarte, krew leciała, bolało. Poczułam się z tym dobrze, ten ból był przyjemny w porównaniu z tym bólem w środku. Zaczęłam krzyczeć - Dlaczego przy mnie nie jesteś, obiecałeś że będziemy zawsze razem.Przyjdź tu draniu zobacz na moje kolana ten ból jest przez ciebie!! Szkoda że cię tu nie i nie widzisz..
Zaczęłam jechać znowu, bolały mnie kolana ale jechałam. Spojrzałam przed siebie kamień leżał, nie zdążyłam zakręcić, wyhamować. Przewróciłam sie walłam głową w beton, bolało. Czułam że tracę przytomność.. usłyszałam jeszcze czyjś krzyk - Ludzie ratunku!, nic ci nie jest? Boże... - to był głos chłopaka lecz nie mojego....
Obudziłam się w szpitalu z bandażem na głowie obok mnie siedziała moja mama była bardzo przejęta, pocałowała mnie w czoło i spytała:
- Boli cię coś skarbie?
- Nie... tylko mam takie uczucie jakby mi głowa pękała i to dosłownie.
- Nie dziwię się córciu.. miałaś całą głowę rozwaloną..pamiętasz co się stało?
- Jeździłam na deskorolce i kamień był i się przewróciłam, usłyszałam głos czyjś. Wiesz kto to?
- Tak..czeka na korytarzu był bardzo przejęty - uśmiechnęła się - chcesz się z nim zobaczyć?
- Tak w końcu mnie uratował - powiedziałam zdecydowanie
- Tylko pamiętaj nie możesz wstawać - zaczęła się śmiać a ja nie wiedziałam o co jej chodzi.
Wyciągnęłam telefon z kieszeni i zobaczyłam tyle nieodebranych połączeń i smsów od mojego..... no nie momentalnie przypomniałam sobie o wszystkim..znowu łzy mi zaczęły lecieć.. jeszcze chciałam zobaczyć treść smsów.. ale nagle wszedł mój wybawca...
- Hej jak się czujesz? Dlaczego płaczesz? Coś cię boli? - zadał mi tyle pytań a ja nie mogłam mu nic odpowiedzieć bo mnie zatkało właśnie stał przede mną Leondre Davries mój jeden z dwóch idoli...
- O boże leo? Jak się cieszę nie wiem co powiedzieć..
- Widać że Bambino- uśmiechnął się - Ja się czujesz ?
- Już lepiej.. głowa mnie jeszcze boli..- jaki on jest przystojny..stop ogarnij się Klaudia..
- Dlaczego płakałaś?- spytał smutno
- Przepraszam Leo ale nie mam na razie sił żeby o tym rozmawiać- nie chcę o tym mówić jak tylko sobie przypomnę mojego chło.. yy byłego z tą lalunią to łzy mi spływają do oczu..
- Dobrze księżniczko powiesz później- uśmiechnął się co odwzajemniłam- Jak masz na imię?
- Klaudia - uśmiechnełam się
- Masz śliczne imię. Pewnie zmęczona jesteś a ja ci przeszkadzam
- Nie mój idol nigdy mi nie będzie przeszkadzał- nie chciałam żeby już poszedł i nigdy nie wrócił
- Ale widzę że jesteś zmęczona. Dzisiaj jest już późno ale jutro do ciebie przyjdę z samego rana- powiedział z uśmiechem
- Dobrze. Dziękuję Ci Leo gdyby nie ty ja..
- Nie ma za co dziękować - przerwał mi - a teraz już będę się zbierać - schylił się i mnie pocałował w policzek, pewnie się zarumieniłam - Dobranoc Księżniczko - jeszcze powiedział
- Dobranoc Leo i jeszcze raz dziękuję
- Już mówiłem nie ma za co - uśmiechnął się i wyszedł machając mi
Boże ja nie wierzę spotkałam Leondre to chyba sen.. moje marzenia się spełniają.. jeszcze chciałabym spotkać Charliego ale nie wiem czy się uda nagle zadzwonił mi telefon to moja najlepsza przyjaciółka Martyna
- Hey
- No cześć. Coś się stało? Nie odbierasz telefonu i dzisiaj się nie widziałyśmy..
- yyy w szpitalu jestem
- O boże Klaudia co się stało??
- Spokojnie nic mi nie jest opowiem ci wszystko jutro bo dziś już nie mam siły
- Dobrze trzymaj się.
- Dobranoc
- Kolorowych
Już nie miałam siły na nic nawet na przejrzenie tych wiadomości od już byłego więc wtuliłam się w poduszkę i szybko zasnełam.

~~~ Leo ~~~~
Wyszedłem od Klaudii i skierowałem się do domu. Ale się bałem o nią tam wtedy tyle krwi było.. nie nie chce o tym myśleć..gdy ją zobaczyłem coś poczułem nie znam tego uczucia ale coś mi każe być przy niej.
Szkoda że mi nie chciała powiedzieć dlaczego płakała smutna była i to bardzo..ale powie mi może..później .. rozumiem ją po takim upadku też bym nie miał sił.. dobrze że tam byłem.. Klaudia ma taki śliczny uśmiech i wogóle całą jest śliczna. Wszedłem do domu i moje rozmyślania przerwała mama..
- Gdzie ty byłeś?? - zapytała wkurzona
- No byłem w skeetparku ale gdy doszedłem zobaczyłem jak tam leży jakaś dziewczyna więc pobiegłem jej pomóc, tam było dużo krwi, przestraszyłem się i wezwałem pogotowie i pojechałem z nimi do szpitala. Właśnie stamtąd wracam - powiedziałem to tak szybko że aż się sam zdziwiłem 
- O boże nic jej nie jest ?- zapytała troskliwie
- Wszystko w porządku. Jutro muszę do niej jechać.
- Dobrze zawiazę Cię a teraz idź już spać późna godzina już.Dobranoc
- Dobrze dobranoc- pocałowałem ja w policzek i poszedłem na górę. Umyłem się szybko i wskoczyłem do łóżka. Szybko zasnąłem. Obudziłem się o 8:00. Szybko się umyłem i ubrałem. Zszedłem na dół mama właśnie skończyła szykować śniadanie. Mm gofry z moją ulubioną nutellą. Zjedliśmy szybko i wyszliśmy na dwór. Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy w stronę szpitala. Jednak zanim dojechaliśmy wpadłem na genialny pomysł - Zrobię jej niespodziankę - krzyknąłem. Mama się na mnie dziwnie spojrzała i spytała:
- Co? Komu? Jaką niespodziankę?- zapytała z zaskoczeniem
- No Klaudii pomyślałem że zamiast od razu do szpitala pojedziemy do sklepu i coś jej kupimy- powiedziałem z zachwyceniem
- Dobrze ale co chcesz jej kupić?
- No może misia i jakieś kwiatki... jak myślisz?
- No to by było słodkie z twojej strony.. czy ty przypadkiem nic do niej nie czujesz? - zapytała a ja przewróciłem oczami na co zaczęła się śmiać.
- Nie no tylko się przyjaźnimy i chce żeby była szczęśliwa, żeby wszystkie Bambinos były szczęśliwe- tak na prawdę nie wiem czy coś do niej czuje.
- Już nie musisz się tłumaczyć.. to jedziemy do centrum handlowego blisko niego jest ten szpital - tłumaczyła
- Oki
Dojechaliśmy do sklepu mama powiedziała żebym sam poszedł więc wysiadłem z samochodu i pobiegłem do sklepu. Rozglądałem się za misiami i znalazłem, wyjątkowego takiego słodkiego jak ona. Jeszcze poszedłem po kwiatki wybrałem róże, czerwone. Myślę że się ucieszy. Hmm tylko dlaczego ona płakała, muszę się dowiedzieć prędzej czy później poprostu muszę.

~~~~ Klaudia ~~~~
Wstałam wcześnie, mama spała koło mnie na krześle wyglądało to śmiesznie więc jak to ja zaczęłam się śmiać aż się obudziła
- Co się stało? Dlaczego się śmiejesz? - spytała zaspana
- Nic się nie stało tylko śmiesznie wyglądałaś jak spałaś na tym krześle i jeszcze ta twoja mina- zaczęłam się jeszcze bardziej śmiać - bezcenna..
- Ej no co ja poradzę, gdyby mi dali jakieś wygodniejsze krzesło a nie małe, drewniane- zaczęła się śmiać razem ze mną - a córcia Martyna dzwoniła powiedziała żebyś do niej zadzwoniła jak wstaniesz.
- Oki zaraz zadzwonię.
- Dobrze to ja pójdę po jakiś napój i jedzenie - uśmiechnęła się i wyszła.
Złapałam za telefon ale zanim zadzwoniłam zobaczyłam te esemesy od ehh. W pierszym było napisane : Przepraszam. Drugi był dłuższy zaczęłam czytać na głos : Przepraszam Cię tak jakoś wyszło wiesz skarbie poczułem do niej coś więcej niż do ciebie - zaczęłam płakać , jak on mógł mi to zrobić- wiem że ci obiecałem że zawsze przy tobie będę, że będziesz moją księżniczką, wiem że to wszystko złamałem, może zostaniemy przyjaciółmi, poznasz się z moją nową księżniczką ona jest cudna- skończyłam czytać byłam całą we łzach zaczęłam krzyczeć - dlaczego? Jaki drań, tylko go spotkam- nie mogłam dokończyć , nie przechodziło mi nic przez gardło , nie mam sił nagle ktoś mnie mocno przytulił spojrzałam w górę, to był Leo, powiedział :
- Nie płacz już, dla mnie zawsze będziesz śliczną księżniczką- otarł mi łzy i pocałował w policzek, przytuliłam się do niego i zaczęłam płakać jak małe dziecko. Tak przesiedziałam z nim dobre 10 minut, gdy nagle powiedział: - To dlatego wczoraj płakałaś?, tylko kiwnęłam głową a on się uśmiechnął - Nie płacz, nie zasługiwał na ciebie, nie powinnaś za nim płakać, mam coś dla ciebie na pocieszenie- uśmiechnął się i dał mi róże i misia, bardzo mi się spodobał.
- Leo dziękuję to kochane, nie musiałeś - uśmiechnęłam sie i przytuliłam do niego z całej siły.
- Musiałem - tylko powiedział.
- Muszę zadzwonić do koleżanki - odskoczyłam szybko.
- To ja już pójdę - powiedział że smutkiem ( tylko nie wiem dlaczego)
- Nie nie idź jeszcze proszę zostań, maja przyjaciółka chętnie cię pozna, wreszcie spełni jej się marzenie, też jest Bambino- powiedziałam szybko.
- Dobrze zostanę- uśmiechnął się po chwili dodał - a twoje marzenie się spełniło?
- Jedno z dwóch najważniejszych tak, dzięki tobie- uśmiechnęłam się co odwzajemnił.
- A drugie twoje marzenie to pewnie spotkanie Charliego? Kiwnełam głową a on się uśmiechnął i dodał- to zaraz je spełnie.
- Nie możliwe zrobisz to dla mnie - podekscytowałam się
- Tak zrobię to dla ciebie - przytulił mnie i odszedł
Dziwne nie mogę w to uwierzyć Leondre mój idol mnie dzisiaj przytulał i pocałował w policzek. Nie no to piękny sen zaraz się obudzę, uszczypłam się ałaaa jednak to nie sen. To co się dzieje jest piękne...
Z rozmyślań wytrącił mnie głos komórki to Martyna o nie zapomniałam przecież ona mnie zabije...

~~~~
HEJ MYŚLĘ ŻE WAM SIĘ SPODOBA <3
PISZCIE KOMENTARZE CZY WAM SIĘ PODOBA :*
DOPIERO CO ZACZYNAM WIĘC PORADY MILE WIDZIANE :3